Wygląda ci on na gościa, który ledwie rok temu obalił tutejsze władze? Tak... Dobrze myślisz.
Rządziła tu córka jakiegoś byłego ministra sprawiedliwości, czy innego polityka z czasów "przed". Mówili, że administrację to ma w żyłach, że da radę. Mieszkańcy jej ufali, bo trzeba przyznać, że miała łeb na karku. Tylko zadek raczej miękki. Jedną decyzją niemal doprowadziła tę ruinę do jeszcze gorszej ruiny... I wtedy człowiek, który znajdował się w jej świcie wbił jej nóż w plecy. Co prawda nie w dosłownym tego słowa znaczeniu, ale jednak. Pani burmistrz straciła władzę (i głowę), a na jej miejscu zasiadł Andrzej Kołodziej, który wbrew panującemu lękowi i niepewności wśród społeczeństwa dość szybko przestał być nazywany uzurpatorem. Trzeba przyznać, że to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Doskonale zna realia. Zdaje sobie sprawę z tego, że to przetrwanie jest najważniejsze - pod jego rządami wszelkie błahe sprzeczki, czy inne nieistotne kwestie spadają na ostatni plan.
Zadbać o dach nad głową, zdobyć wodę i pożywienie, chronić się przed złem postapokaliptycznego świata - właśnie te wartości wpoił ludziom nowy burmistrz, umożliwiając im w miarę normalne życie.
Nie znosi niesubordynacji. Bez najmniejszego zawahania strzeli ci w głowę, jeśli uzna, że stanowisz zagrożenie dla społeczności, która tu funkcjonuje.
Andrzej Kołodziej to człowiek o silnym charakterze i naprawdę sporym łbie, który jakimś cudem utrzymuje to wszystko w ryzach. I to z palcem w dupie chciałoby się rzec.